Als kind van Brabantse ouders ben ik opgegroeid met Carnaval. Echt 4 dagen feest. Met mijn neef en nichten spelen, dansen, snoepen en natuurlijk verkleden. Toen ik ouder werd en niet meer naar het Brabantse carnaval vertrok, werd dit steeds een beetje minder. De laatste jaren voor corona bezocht ik meestal een optocht met de kinderen en liet ik me nog wel eens overhalen voor nog een dagje hossen. Zolang we het er niet over hebben hoeft het van mij ook niet zo nodig allemaal. Maar zodra ik er middenin sta, dan komen de kriebels. Dan wil ik na de optocht nog veel langer blijven hangen en krijg ik bij het assisteren van de carnavalsviering op de school spontaan zelf zin om de kroeg in te duiken. Maar eigenlijk zijn de kinderen dan al hongerig, koud en moe. Dus ga ik, soms schoorvoetend, met ze naar huis. Eigenlijk ook meer dan prima.
Mijn kinderen verkleden zich graag, ook buiten Carnaval. En als ze dan die ene keer per jaar verkleed naar school toe mogen dan is dat echt een feest. Mijn oudste dochter laat haar creatieve brein de vrije loop (en daar werk ik graag aan mee), onze zoon kiest veilig voor zijn superhelden pak en de kleinste meid het liefst met alle verschillende verkleedjurken over elkaar.
Het hele jaar hebben we verkleedkleren waar de kinderen mee kunnen spelen, maar met carnaval komen al mamaโs โLieverd, moeten we al deze spullen echt bewaren?โ dozen tevoorschijn. Gevuld met in de jaren verzamelde outfits en attributen. Een feest om in te rommelen, alles te bekijken, ons te verkleden en lekker dansen in de woonkamer. De afgelopen 3 jaren was het dan ook geen straf om carnaval thuis te vieren, met elkaar. Echt samen lol maken, met de volle aandacht voor de kinderen.
Echt Carnaval vieren kan voor een jong kind heftig zijn (voor de wat grotere ook). Al die verklede mensen waarvan je niet altijd goed kan zien wie het zijn, dat is spannend. En wat dacht je van die hele berg aan prikkels! Harde muziek, harde stemmen, veel mensen die om je heen dansen en ontelbaar veel verschillende kleuren. De kans is groot dat je klein bent en er heel schattig uit ziet, waardoor veel mensen dichtbij komen en je aanraken. Sommige kinderen vinden dit allemaal prima. Maar er zijn ook genoeg kinderen die hier niet blij van worden.
Je kind vanuit een veilige plek laten kijken en ontdekken kan helpen. Zoals op je schoot, je arm of in een drager op je buik of rug. Lekker veilig en dicht bij jou. Ik vierde ooit carnaval met mijn 2,5 jarige dochter aan de hand. Ze genoot zichtbaar, maar we bleven veilig hand in hand.
Ook carnaval lekker thuis vieren? Zorg voor een grote doos verkleedkleren, attributen en accessoires. Laat je kind(eren) ontdekken en uitproberen. Ook voor kinderen die verkleden helemaal niet leuk vinden kan zoโn doos in de woonkamer toch aantrekkelijk zijn. Ga samen op de grond zitten. Laat je kind zien hoe jij je verkleed. Begin klein met een hoedje of een gekke bril. Kijk samen in de spiegel, bewonder en lach samen. Wie weet lijkt het hem of haar uiteindelijk ook leuk om zelf iets te proberen. Schminken elkaar, loop een modeshow! Oh en vergeet niet zelf confetti te maken. Het wordt een heerlijk chaos en het zal een lekkere rommeltje zijn!
๐๐ถ๐ถ๐ด ๐๐ข๐ด ๐ธ๐ฐ๐ฐ๐ฏ๐ต ๐ด๐ข๐ฎ๐ฆ๐ฏ ๐ฎ๐ฆ๐ต ๐ฉ๐ข๐ข๐ณ ๐ท๐ณ๐ช๐ฆ๐ฏ๐ฅ, ๐ฅ๐ฐ๐ค๐ฉ๐ต๐ฆ๐ณ๐ด (8 ๐ฆ๐ฏ 2) ๐ฆ๐ฏ ๐ป๐ฐ๐ฐ๐ฏ (5) ๐ช๐ฏ ๐๐ช๐ซ๐ฎ๐ฆ๐จ๐ฆ๐ฏ. ๐ก๐ฆ ๐ช๐ด ๐ด๐ต๐ข๐ง๐ฎ๐ฆ๐ฅ๐ฆ๐ธ๐ฆ๐ณ๐ฌ๐ฆ๐ณ ๐ฑ๐ฆ๐ฅ๐ข๐จ๐ฐ๐จ๐ช๐ฆ๐ฌ ๐ฆ๐ฏ ๐ฃ๐ญ๐ฐ๐จ๐จ๐ฆ๐ณ ๐ฃ๐ช๐ซ ๐๐๐๐ ๐ฆ๐ฏ ๐ด๐ค๐ฉ๐ณ๐ช๐ซ๐ง๐ต ๐ฐ๐ฎ ๐ฅ๐ฆ ๐ธ๐ฆ๐ฆ๐ฌ ๐ฐ๐ท๐ฆ๐ณ ๐ฉ๐ข๐ข๐ณ ๐ฃ๐ฆ๐ญ๐ฆ๐ท๐ฆ๐ฏ๐ช๐ด๐ด๐ฆ๐ฏ ๐ฎ๐ฆ๐ต (๐ท๐ฐ๐ฐ๐ณ๐ข๐ญ ๐ฉ๐ข๐ข๐ณ ๐ฆ๐ช๐จ๐ฆ๐ฏ) ๐ฌ๐ช๐ฏ๐ฅ๐ฆ๐ณ๐ฆ๐ฏ.
