𝗦𝘂𝘂𝘀 𝗯𝗹𝗼𝗴𝘁: ALAAF!

Als kind van Brabantse ouders ben ik opgegroeid met Carnaval. Echt 4 dagen feest. Met mijn neef en nichten spelen, dansen, snoepen en natuurlijk verkleden. Toen ik ouder werd en niet meer naar het Brabantse carnaval vertrok, werd dit steeds een beetje minder. De laatste jaren voor corona bezocht ik meestal een optocht met de kinderen en liet ik me nog wel eens overhalen voor nog een dagje hossen. Zolang we het er niet over hebben hoeft het van mij ook niet zo nodig allemaal. Maar zodra ik er middenin sta, dan komen de kriebels. Dan wil ik na de optocht nog veel langer blijven hangen en krijg ik bij het assisteren van de carnavalsviering op de school spontaan zelf zin om de kroeg in te duiken. Maar eigenlijk zijn de kinderen dan al hongerig, koud en moe. Dus ga ik, soms schoorvoetend, met ze naar huis. Eigenlijk ook meer dan prima.

Mijn kinderen verkleden zich graag, ook buiten Carnaval. En als ze dan die ene keer per jaar verkleed naar school toe mogen dan is dat echt een feest. Mijn oudste dochter laat haar creatieve brein de vrije loop (en daar werk ik graag aan mee), onze zoon kiest veilig voor zijn superhelden pak en de kleinste meid het liefst met alle verschillende verkleedjurken over elkaar.
Het hele jaar hebben we verkleedkleren waar de kinderen mee kunnen spelen, maar met carnaval komen al mama’s “Lieverd, moeten we al deze spullen echt bewaren?” dozen tevoorschijn. Gevuld met in de jaren verzamelde outfits en attributen. Een feest om in te rommelen, alles te bekijken, ons te verkleden en lekker dansen in de woonkamer. De afgelopen 3 jaren was het dan ook geen straf om carnaval thuis te vieren, met elkaar. Echt samen lol maken, met de volle aandacht voor de kinderen.

Echt Carnaval vieren kan voor een jong kind heftig zijn (voor de wat grotere ook). Al die verklede mensen waarvan je niet altijd goed kan zien wie het zijn, dat is spannend. En wat dacht je van die hele berg aan prikkels! Harde muziek, harde stemmen, veel mensen die om je heen dansen en ontelbaar veel verschillende kleuren. De kans is groot dat je klein bent en er heel schattig uit ziet, waardoor veel mensen dichtbij komen en je aanraken. Sommige kinderen vinden dit allemaal prima. Maar er zijn ook genoeg kinderen die hier niet blij van worden.

Je kind vanuit een veilige plek laten kijken en ontdekken kan helpen. Zoals op je schoot, je arm of in een drager op je buik of rug. Lekker veilig en dicht bij jou. Ik vierde ooit carnaval met mijn 2,5 jarige dochter aan de hand. Ze genoot zichtbaar, maar we bleven veilig hand in hand.

Ook carnaval lekker thuis vieren? Zorg voor een grote doos verkleedkleren, attributen en accessoires. Laat je kind(eren) ontdekken en uitproberen. Ook voor kinderen die verkleden helemaal niet leuk vinden kan zo’n doos in de woonkamer toch aantrekkelijk zijn. Ga samen op de grond zitten. Laat je kind zien hoe jij je verkleed. Begin klein met een hoedje of een gekke bril. Kijk samen in de spiegel, bewonder en lach samen. Wie weet lijkt het hem of haar uiteindelijk ook leuk om zelf iets te proberen. Schminken elkaar, loop een modeshow! Oh en vergeet niet zelf confetti te maken. Het wordt een heerlijk chaos en het zal een lekkere rommeltje zijn!

𝘚𝘶𝘶𝘴 𝘚𝘢𝘴 𝘸𝘰𝘰𝘯𝘵 𝘴𝘢𝘮𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘷𝘳𝘪𝘦𝘯𝘥, 𝘥𝘰𝘤𝘩𝘵𝘦𝘳𝘴 (8 𝘦𝘯 2) 𝘦𝘯 𝘻𝘰𝘰𝘯 (5) 𝘪𝘯 𝘕𝘪𝘫𝘮𝘦𝘨𝘦𝘯. 𝘡𝘦 𝘪𝘴 𝘴𝘵𝘢𝘧𝘮𝘦𝘥𝘦𝘸𝘦𝘳𝘬𝘦𝘳 𝘱𝘦𝘥𝘢𝘨𝘰𝘨𝘪𝘦𝘬 𝘦𝘯 𝘣𝘭𝘰𝘨𝘨𝘦𝘳 𝘣𝘪𝘫 𝘒𝘐𝘖𝘕 𝘦𝘯 𝘴𝘤𝘩𝘳𝘪𝘫𝘧𝘵 𝘰𝘮 𝘥𝘦 𝘸𝘦𝘦𝘬 𝘰𝘷𝘦𝘳 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘣𝘦𝘭𝘦𝘷𝘦𝘯𝘪𝘴𝘴𝘦𝘯 𝘮𝘦𝘵 (𝘷𝘰𝘰𝘳𝘢𝘭 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘦𝘪𝘨𝘦𝘯) 𝘬𝘪𝘯𝘥𝘦𝘳𝘦𝘯.