Nog één dag en dan is Sinterklaas weer “jarig” en vertrekt hij met paard en Pieten terug naar Spanje. Nog één dag en dan kan de spanning ons huis weer verlaten. Dan kunnen de kinderen weer rustig slapen en ligt het “Als Sinterklaas dit hoort!!” dreigement niet meer voortdurend op het puntje van mijn tong (geen zorgen ik zeg het nooit). Alle spanning en zorgen over het Sinterklaasjournaal, het zetten van je schoen, of je wel lief genoeg bent, het bezoek van de Sint op school en pakjesavond gaan mee op de Stoomboot en varen in alle rust weer terug naar Spanje. Ondanks de chaos geniet ik elkaar jaar van het Sinterklaasfeest en tegelijk kijk ik ook uit naar het moment dat de Sint weer vertrekt. Het Sinterklaasfeest is voor mijn kinderen leuk en bijzonder, maar ook druk en spannend.
Mijn oudste staat dit jaar voor het laatste jaar aan de kant van haar broertje en zusje, volgend jaar zal ze aan onze kant van het verhaal staan. Een gek idee en leuk idee zo’n extra compagnon in huis. Op dit moment heeft ze haar eigen theorieën, maar de Sint op televisie is toch echt Sinterklaas of “Kinderkaas” (volgens de jongste).
Zo installeerde ze een app op de tablet waarmee je kunt zorgen dat Sinterklaas je belt. Je vult de vragen in zodat de Sint weet dat hij je moet bellen en wat hij moet zeggen. Hij zit volgens haar gewoon in zijn werkkamer te wachten op een aanvraag. Zo simpel is het. Dit deed ze een aantal keer voor zichzelf. Braaf antwoorde ze de vragen van de Sint en sloot met een glimlach het gesprek af.
Toen was haar broertje aan de beurt (welke een half uur daarvoor nog een flinke boze bui had). Zij stelde de vragen in en toen was het wachten op het telefoontje van de Sint. Midden op tafel zat hij te wachten met een glimlach en zichtbaar wat spanning. En ja hoor, na precies één minuut was daar de oproep van de Sint. Hij nam op en ook hij beantwoorde braaf de eerste vragen van de Sint. Maar o nee wat was dat…. de Sint had gehoord dat deze jongen niet zo lief was geweest. En wilde met hem afspreken dat hij daar wat beter zijn best voor zou doen, zodat hij met pakjesavond lekker veel pakjes zou krijgen. Met grote ogen keek ik naar mijn oudste dochter, zij beantwoorde mijn blik met een triomfantelijk knikje.
De Sint zei mijn zoon gedag….mijn zoon riep nog ‘Dag Heur!’ en toen werd het stil in de kamer. Midden op tafel zat een stil klein jongetje met een piepklein geforceerd glimlachje op zijn mond. Ik legde mijn hand op zijn rug en met de vraag ‘Ben je oké?’ brak door de glimlach een golf aan verdriet. Ik kan niet ontkennen dat ik een moment dacht ‘Ja jongen dat krijg je er van.’ Dat moment was gelukkig weg voordat het er echt was. Natuurlijk hebben we hem geknuffeld en gekust, zijn grote zus en ik. Zijn zus heeft alles opgebiecht en we hebben hem verteld hij ontzettend lief is.
Of hij de dagen daarna nog aan dit telefoongesprek gedacht heeft? Dat zit er dik in!
Nog één dag! Pakjesavond!
Veel plezier allemaal en geniet vooral ontzettend van elkaar.
Tot volgend jaar Kinderkaas dan bent u weer van harte welkom!
Suus Sas woont samen met haar vriend, dochters (8 en 2) en zoon (4) in Nijmegen. Ze is stafmedewerker pedagogiek en blogger bij KION en schrijft om de week over haar belevenissen met (vooral haar eigen) kinderen.
